| Sophia - Dec. 16 '99: Botanique, Brussels (B) |
| Review Sophia rustig maar zelfverzekerd Robin Proper-Sheppard, zanger-gitarist met Amerikaanse nationaliteit, woont al enkele jaren in Brussel. Dat verklaart de populariteit van zijn groep Sophia in ons land, en de uitverkochte concerten in de Botanique en de AB Club. e groep heeft nu al twee cd's uit met mooie, intimistische gitaarmuziek. Een derde moet er binnenkort aankomen, al staat de verschijningsdatum nog niet vast. Van de eindeloze droefheid van de eerste plaat is de muziek geëvolueerd naar meer beschouwende songs over mannen, vrouwen, en hoe ze elkaar de duivel aan doen. Serieuze stuff, waar Proper-Sheppard met zijn relativerende bindteksten en houding live wat tegengif voor meebrengt. Hij had ook een uitstekende steelgitarist mee, Adam Franklin, die gitaarfans nog kennen van de groep Swervedriver. Met de eveneens nieuwe bassist Stephen George en drummer Jeff Townsend heeft hij een nieuwe, hechte groep die de vertrouwde songs onverwacht stevig neerpootte. Het blijft rustige muziek, maar timide is ze al lang niet meer. Na een instrumental met Cooderiaanse trekjes -- het zal wel aan de steelgitaar liggen -- kregen we zo'n nieuwe versie van twee bekende nummers, ,,So slow'' en ,,Are you happy now?''. Dat de songs overeind bleven, is een teken van hun klasse. De stem van Proper-Sheppard is mee gegroeid; vaak herinnerde ze me aan die van Stephen Stills. Ook zijn zelfvertrouwen is toegenomen: tijdens de show speelde hij een gitaar de vernieling in, zette het nummer opnieuw in met een andere waarvan hij een kwartier later al een snaar brak. Hij kletste ondertussen aan één stuk door. ,,Bastards'', een ,,luchtige song over mannen'' volgens zijn maker, dreef op drie regels die als een mantra werden herhaald; mooi was het trance-einde dat Townsend er samen met Franklin aan breide, Townsend rechtstaand om één cimbaal en één snaredrum zachtjes aan te tikken, Franklin gebogen over zijn gitaar. Het was een mooi concert, en het duurde behoorlijk lang. Het publiek riep hem toch drie keer terug, wat uiteraard ongeconcentreerde toegiften opleverde. Inge Schelstraete, De Standaard, 18/12/1999 |
 |