|
Review 1
Yes, Sophia has really started to rock and roll...
For the first time ever, Paradiso had sold out all their available
tickets for the show.
Robin is known for not wanting to play downstairs on the mainstage
and
reminded us of that fact a couple of times.
The packed audience acknowledged his choice by enjoying the -as always-
good sound of the 'little room', as Robin likes to call it.
The Sophia collective played an above average set, although Robin
seemed
to be a bit distracted at times.
That couldn't be said of Adam, who's really got it going on, so it
seems.
Partly thanks to his superb guitarplay some songs seem to be reborn.
I know I said it before - and hopefully I'll say it again - last
night's version has got to be the best version of the River Song I
have
ever heard!
There are still things that need to be polished and expanded, but
we
musn't forget that this was only the third show of the tour. It can
only
get better, I guess.
We'll know for sure when we see 'em again in Holland in about five
weeks.
maRz for sophiamusic.net
Review 2
De twee fans van George Duke achter ons schudden hun hoofd. Ze kwamen
na afloop van het optreden in de benedenzaal boven een laatste biertje
halen en moesten hardop gniffelen om de zwaarmoedigheid van de zanger
op het podium. Normaal gesproken is de Amerikaan Robin Proper-Sheppard
de gemoedelijkheid zelve en zelfs als de zaal uitverkocht is mengt
hij zich na afloop van zijn optreden tussen de vele fans voor een
babbeltje. Op het podium komt hij beurtelings chagrijnig en somber
over. Voor aanvang van het optreden beklaagde hij zich over het feit
dat zijn band Sophia pas na acht jaar Paradiso uitverkocht heeft gekregen,
maar dat hij desondanks nog steeds in de kleine bovenzaal moest spelen.
Het is nog maar de vraag of hij de grote zaal beneden helemaal had
kunnen vullen. Op de gastenlijst stonden gisteren maar liefst 50 mensen,
ongeveer een kwart van de maximum capaciteit boven en buiten wachtte
slechts een enkeling tevergeefs op bezoekers met een kaartje teveel.
Het derde album heeft Sophia meer bekendheid gebracht. People Are
Like Seasons is niet minder somber dan zijn twee voorgangers, maar
bevat wel iets meer pittige nummers in tegenstelling tot het ingetogen,
veelal langzaam uitgevoerde oude repertoire. Er stond zelfs een laptop
op het podium voor dansbare ritmesamples.
Zonder een gezichtsspier te vertrekken zorgden de vrijwel bewegingloze
Britse muzikanten rondom Proper-Sheppard voor een compacte begeleiding
op drums, toetsen, bas en gitaar. Vooral gitarist Adam Franklin (uit
Swervedriver) maakte indruk met zijn imitatie van een pedalsteel.
Een paar nummers dacht ik dat het geluid werd voortgebracht door de
toetsenist, totdat ik de hand- en voetbewegingen van Franklin volgde
en zag dat hij het effect bereikte door een slimme wisselwerking tussen
zwelpedaal en tremolo. Proper-Sheppard gaf de gitarist ten overstaan
van het publiek een terecht compliment. De krakende stem van de zanger
sloeg regelmatig over, van de emotie of vanwege een gebrek aan zangtechniek.
Middenin een eerste couplet staakte hij het spelen omdat hij zijn
concentratie was verloren. Na de valse start werd het langste nummer
in de set alsnog uitgevoerd, in rust startend met de akoestische gitaar
en de zang van Proper-Sheppard en geleidelijk opgebouwd tot een indrukwekkend
crescendo. Het nummer vatte het hele optreden mooi samen, want ook
de set begon bescheiden om uit te monden in de voortstuwende driekwartsmaat
van The River Song, voorheen meestal de toegift maar nu de opmaat
voor het veel ruigere If A Change Is Gonna Come. Die twee stevige
nummers waren broodnodig, want na drie kwartier rustige liedjes was
een gedeelte van het publiek onrustig geworden. Mooi bedroefd heeft
zo zijn grenzen.
Vido's LogZine
Review 3
Wat ik gehoord heb van People Are Like Seasons, het derde album
van Sophia, klinkt niet minder somber dan de twee voorgangers, maar
komt wel iets pittiger over. Er stond in Paradiso zelfs een laptop
op het podium voor enkele dansbare ritmesamples. Zonder een gezichtsspier
te vertrekken zorgden de vrijwel bewegingloze Britse muzikanten rondom
voorman Robin Proper-Sheppard voor een compacte begeleiding op drums,
toetsen, bas en gitaar. Vooral gitarist Adam Franklin (uit Swervedriver)
maakte indruk met zijn imitatie van een pedalsteel. De set begon bescheiden
om uit te monden in de voortstuwende driekwartsmaat van The River
Song, voorheen meestal de toegift maar nu de opmaat voor het veel
ruigere If A Change Is Gonna Come. Die twee stevige nummers waren
broodnodig, want na drie kwartier rustige liedjes was een gedeelte
van het publiek onrustig geworden. Mooi bedroefd heeft zo zijn grenzen.
Vido Liber, www.subjectivisten.org
Setlist
1. I Left You
2. If only
3. Are you happy now
4. Fool
5. Ship in the sand
6. Desert song no. 2
7. Every day
8. Oh my love
9. Woman
10. Swept back
11. Swore to myself
12. The river song
13. If A Change Is Gonna Come ...
--------------
14. Another trauma
PS : During "Fool", Dave - who sells the merchandise - played
on a second keyboard
|