Sophia - Mar. 10 ’04: Handelsbeurs, Gent (B), with Girls In Hawaii

Review 1
Three weeks after the gigs in Brussels and Hasselt Sophia is back in Belgium. This time 'De Handelsbeurs' in Ghent gets the honour. What an amazing concert hall by the way. Even the toilets were amazing. And complicated. As someone said: "You need a degree here to wash your hands". But enough lousy trivia, how was the gig?

While the band was still a bit hesitant at the gig in Brussels, by now they were a well oiled machine. The set list had a better flow and the band played much tighter.
Robin started the gig with a story about how a radio presenter from Studio Brussel came to his apartment in 1996 to do an interview. The guy asked him to play a couple of songs on his minidisk player, which Robin did. A few weeks later one of those songs was constantly being played on Studio Brussel. That song was 'So slow' and it's airing meant the start of Sophia's popularity in Belgium. It also meant the start of this concert of which the first half hour consisted of a bunch of calmer Sophia songs.

When 'Desert song no. 2' started some staff member found it necessary to collect empty beer glasses near the stage. Robin stopped the song and asked her if she could choose a louder song to pick up the glasses, but she carried on regardless. Robin: "I usually have to worry about talkers not the cleaning lady". After the false start Desert song no.2 proved to be the ideal step-up to a much louder part of the gig as the band launched into a heavy version of 'Every day' (a personal favourite in it's heavier version), 'Oh my love' and 'Woman'. Also new in the set was 'Within without', of which the current powerful version is without any doubt the best version Sophia have ever played of this song. The main set ended with 'Directionless' which is usually a solo effort by Robin but was now played in it's full band version.
When the band came back for encores we were treated with tons of noise when they played blistering versions of 'The river song' and 'If a change is gonna come'. Both songs got a new treatment with a big role for the effect pedals and for Jeff Townsin on the drums. Who said that noise annoys?
Wouter Berteloot

Set list
so slow
if only
are you happy now
fool
ship in the sand
desert song no. 2
every day
oh my love
within without
woman
the sea
directionless
------------------
I left you
the river song
if a change is gonna come...

Review 2
Uitgebluste variaties op stilte en lawaai
Sophia degradeerde zichzelf tot dertiende van het dozijn

Over schoonheid is al de meest tegenstrijdige onzin geschreven. Zo beweerde een groot schrijver ooit dat schoonheid vergankelijk was, terwijl een van zijn collega's net vond dat mooie dingen een bron van eeuwige vreugde waren. Een andere verlichte geest was dan weer van mening dat schoonheid perfect was. Bullshit, vond nog een ander, want perfectie is saai en kan dus per definitie nooit mooi zijn. Toch raakten de specialisten terzake het over één ding fundamenteel eens. Schoonheid zit niet in de krachtlijnen, maar in de nuances. Niet in de essentie, maar in de details. Als één muzikant die wijsheid goed in zijn oren heeft geknoopt, is het Robin Proper-Sheppard wel.

Met zijn onvolprezen noiseformatie The God Machine bekwaamde hij zich jarenlang in allerlei esthetisch verantwoorde vormen van lawaai. En toen die groep halfweg de jaren negentig na een wrede speling van het lot werd opgedoekt, verdiepte hij zich met Sophia in de nuances van traagheid en stilte. Goed voor drie prachtalbums en minstens zoveel magische concerten - mensen die de groep ooit aan het werk zagenn, bijvoorbeeld in Jeugdhuis Nijdrop, de Vooruit of deSingel, werden zonder uitzondering fan voor het leven.

Wie hoopte dat de geschiedenis zich afgelopen woensdag in de Handelsbeurs zou herhalen, was er evenwel aan voor de moeite. Ondanks een uitstekend nieuw album, People Are Like Seasons, liet Sophia in de uitverkochte zaal een behoorlijk uitgebluste indruk na. Enkele uitzonderingen niet te na gesproken ontbrak het de set van het vijftal aan scherpte, nuance, reliëf en details, al weerhield dat zanger Robin Proper-Sheppard er niet van om zich kwaad te maken over het gerinkel van de glazen die tijdens het concert werden opgehaald.

Voordien was de avond al in mineur begonnen met 'So Slow', 'If Only' en 'Everyday', songs die het moeten hebben van de tweede stem, maar om onduidelijke redenen in een monotone kampvuurversie werden gespeeld. 'Are You Happy Now' en 'Desert Song No. 2' strompelden zichzelf voor de voeten, en 'Ship In the Sand' miste de strijkers die het drie jaar geleden tijdens De Nachten zo onaards mooi maakte. Details, maar net daarin moet Sophia het verschil maken. Van veel afwisseling of gevoel voor humor en zelfrelativering kun je de songs doorgaans niet betichten. Degradeerde de groep zichzelf een uur lang tot dertiende in het dozijn dodelijk serieuze slowcore-groepen, dan maakte het slot van het concert op de valreep nog veel goed. 'Directionless', 'Woman', 'Oh My Love', 'The River' en 'If a Change Is Gonna Come...' waren evenveel sublieme variaties op stilte en lawaai, van gefluister over geschreeuw tot kabaal in de beste Stooges en MC5-traditie. 'Life's a bitch and then you die' klonk het, bij wijze van conclusie. En daar konden we ons best in vinden. Drie sterren voor een groep die er vijf had kunnen krijgen.
Wouter Van Driessche (De Morgen, 12/03/2004)




Photo: Frank Goethals

Photo: Frank Goethals