| Sophia - Nov. 12 ’04: Crossing Border Festival, Den Haag (NL) (+ string quartet), with Rufus Wainwright and dEUS |
| Review
1 Sophia geeft de muzikale aftrap deze avond. Zanger Robin Proper-Sheppard, zelf niet direct de vrolijkste, spreekt zijn publiek toe. “Is it moody? Do you get depressed?” “Yeah” is het antwoord. “That is what I want”, grijnst hij. En depressief is het allemaal wel, vooral in het begin. De band staat erbij alsof ze is ingehuurd voor een rouwdienst. Ook het strijkkwartet kijkt heel ernstig. Een lachje kan er niet af. Het eerste nummer heet ‘If death comes so slow’. Je moet ervan houden, deze sombere muziek. Pas als het strijkkwartet zich even terugtrekt, wordt er ineens stevig gerockt en kijkt het vijftal wat vrolijker. Lilian Van Dijk, 3voor12.nl Review 2 Crossing Border het grensverleggende festival met muziek, film, literatuur en spoken word werd tot een jaar of wat geleden in Amsterdam gehouden. Aangezien het met dit soort festivals niet voldoende is om te laten zien dat je in een behoefte voorziet(strak uitverkocht) heeft de gemeente Amsterdam in al haar wijsheid besloten geen subsidie meer te verstrekken, en dus verhuisde het festival van de Paradiso en de Melkweg naar de koninklijke schouwburg in Den Haag. Ik heb in al mijn wijsheid besloten om een avond aan cultuur te gaan doen en wel op de vrijdag, aangezien het programma met onder andere een spoken word gig van Danko Jones mij we aansprak. De avond werd afgetrapt door Sophia, voortgekomen uit God Machine en aangevuld met een aantal strijkers. Kijk en dat maakt het een stuk interesanter, Sophia maakt voornamelijk trieste muziek, de nieuwe cd vertoont hier en daar een aantal zonnestraaltjes en in de live uitvoering zorgde de strijkers voor een veel voller geluid. niet dat er iets mis was met het geluid, de vooral luister liedjes met hier en daar een flinke gitaar uithaal komen prima tot zijn recht in de Royal room, daar niet van maar het vollere geluid was erg goed in het gehoor liggend. Na een apotheose uitgevoerd door drie(!) gitaren, bas, drie violen een chello en drums was het over met de verrassende muziek. De volgende act die ik ben gaan bekijken komt uit Montrealen doet in het kader van de singer/ songwriter een aardige duit in het zakje, zichzelf begeleidend op piano en gitaar weet Rufus Wainwright het publiek aardig te boeien, persoonlijk had ik er liever een band bij gezien want het was nu wel erg breekbaar, niet slecht maar gewoon heel kwetsbaar. Na Wainwright was het de beurt aan een andere Canadees om zijn ding te doen, Danko Jones, deze keer zonder muziek maar met een spraakmicrofoon en helemaal klaar voor zijn europese spoken word tour. Totdat hij echt het zaaltje inkijkt is de man vol bravoure, hij knipperd met zijn ogen en kijkt eens goed, slikt, slikt nogeens en kijkt nog een keertje de zaal in, dan begint hij te vertellen over muziek, zijn herrinneringen aan ontmoetingen met bekende rock artiesten en zijn geschiedenis met radioprogrammapresentatie(hj heeft in Zweden een programma, ook te beluisteren via het web) Na afloop was hij ook nog niet te beroerd om hier en daar een handtekening te zetten en nog even verder te praten over muziek, de komende tour en de nieuwe Danko Jones(de band) cd wat een relaxte gast zeg, foto maken nee hoor geen probleem..., uhm wat is die muziek die ik hoor? Oh dEUS, ken ik niet en weg zijn we op weg naar de grote zaal, nog net op tijd om de laatste nummers van de belgen te bekijken... Bram, www.20six.nl/Brammuhtjuh Review 3 Sophia speelt intieme liedjes, maar heeft er erg veel power voor nodig. De strijkers zorgen voor enige subtiliteit. Sophia is typisch een band voor dit soort festivals; moeilijk te plaatsen gitaarmuziek, want niet catchy en niet eenzijdig hard. Sterk van de organisatie om zo’n relatief onbekende band groots te presenteren. Terwijl er veel publiek heen en weer loopt, blijven ook steeds meer mensen in de deuren hangen. Dat laatste zegt misschien meer over het drankbeleid, daar er geen drank in de pluche-zaal werd getolereerd. Ricco van Nierop, derecensent.nl Review 4 De vrijdagavond werd geopend met een optreden van Sophia in de schitterende Royal Room. Deze band rond zanger/gitarist Robin Proper-Sheppard is tijdens deze tour aangevuld met een strijkerkwartet en dat geeft de band een voller geluid. Zeker in deze ruime zaal, met een hoog plafond en pluche stoeltjes, versterkt dat het contrast tussen rustige en hardere passages. De herfstige, melancholieke songs gingen er goed in bij de redelijk gevulde zaal. Van de goed ontvangen plaat People Are Like Seasons speelde Sophia vier songs, waaronder de briljante single Oh My Love, die in een dergelijke ambiance nog meer indruk maakt. Koen ter Heegde, Mark Hospers en Klazien Schaap, www.8weekly.nl Set list So Slow The Sea Swept back If Only Desert song No. 2 Everyday Oh my love Holidays are nice The river song   |