As Robin announced that the next song was called ‘Desert Song no. 2’ some guy - who’s probably suffering from a lack of motherly attention in his early childhood - thought it was a good time to yell: “Desert Song no. 1 !”. Robin wisely decided to ignore him and played on. ‘Desert song no. 2’ is one of those songs where the string quartet have an important role but as mentioned before in some reviews of this tour the strings were not in the front of the mix. Their role during this gig was to add to the sound rather than dominate it. This was ‘Sophia with string quartet’ and not ‘String quartet with Sophia’.

The string quarter left the stage when Sophia launched into ‘Every day’, ‘Oh my love’ and ‘Holidays are nice’ but came back in full force for the epic ‘I left you’. This song is not exactly one of my live favourites, as in my humble opinion the song is a bit too long. My patience was rewarded though with a marvellous version of ‘Bad Man’ which had been dug up for this Fall tour. A good decision as this turned out to be my personal highlight of the evening.

After the obligatory ‘River Song’ the band launched into ‘If a change is gonna come’ and proved why we were witnessing a band at it’s peak. While it’s easy to ruin this song with just walls of noise, the band played a clear and rocking version. They’d made subtle changes to the song because of which this was not only the best live version I’ve heard of the song it also surpassed it’s album version. Something they weren’t able to do during the tour at the beginning of the year.

Encores time. Robin returned on stage to play ‘So Slow’ only backed by his acoustic guitar and the string section. This gave such a brilliant result that one could only wonder why Robin didn’t play more songs this way.
Before playing ‘So slow’ Robin thanked the Belgian audience because they have been so supportive for Sophia. Enter the story in which a staff member of Studio Brussel let Robin play ‘So slow’ on his minidisk after which it got airplay on the radio station and got the band in the studio and on the road.
‘So slow’ was followed by ‘The sea’ which led to another ‘thank you’ speech in which Robin explained how he was deeply in debt when he recorded the ‘De Nachten’ album in Antwerp (yep, in Antwerp, those present on Monday know what I mean ;-) ) and that it’s only due to the success of that live album that Sophia is still around these days.

As the packed concert hall just kept on clapping their hands and stamping their feet Robin had two return on stage two more times and used the occasions to play two more songs on his own. We got fragile renditions of ‘Is it any wonder’ and ‘Directionless’. The 2000 capacity AB listened in silence and returned home satisfied.
Wouter Berteloot, sophiamusic.net


Review 2
De clash van twee werelden
De muzikale evenwichtsoefening maakte van het optreden een allesomvatte ervaring
Wie zich bij de naam Sophia nog altijd een op fellatio beluste lolita verbeeldt, heeft de afgelopen jaren geen voet meer gezet in Belgiës culturele centra of moet sowieso eens wat vaker buiten komen. Achter dat pseudoniem gaat immers de Amerikaan Robin Proper-Sheppard schuil, die het voorbije decennium al vaker in ons land heeft gespeeld dan veel Belgische groepen. Dat zijn gevoelige liedjes in deze contreien heel wat meer bijval oogsten dan in 's mans vaderland en hij zelfs enkele jaren verblijf heeft gehouden in onze hoofdstad is daar niet vreemd aan.
Maandagavond stond Proper-Sheppard al voor de vijfde maal dit jaar op een Belgisch podium en de kleine 2.000 mensen die in de AB waren komen opdagen vormden volgens de zanger het grootste publiek waarvoor Sophia ooit speelde. Die hoge opkomst gaf het concert op zich al een historisch karakter, maar het werd om meer dan numerieke redenen een voorlopige apotheose voor fans en sympathisanten van de melancholieke Amerikaan.
Melancholiek schrijven we, want het leven van Proper-Sheppard loopt bepaald niet over rozen. Aan zijn vorige groep, het nog altijd erg gemiste The God Machine, kwam abrupt een einde toen bassist Jimmy Fernandez bezweek aan een hersentumor en op de laatste Sophia-plaat, People Are Like Seasons, neemt de zanger node afscheid van zijn moeder. Een mens zou voor minder zijn dochtertje de naam Hope meegeven.
Om de hartverscheurende tragiek in zijn songs nog wat kracht bij te zetten, had Proper-Sheppard een heus strijkkwartet meegebracht. Aanvankelijk leek dat een wat goedkope ingreep, zodat geheide tranentrekkers als 'Swept Back' en 'If Only' zich vervaarlijk tegen de grenzen van de pathetiek aan schurkten. Gaandeweg werd echter duidelijk dat Proper-Sheppard niet al te nadrukkelijk op het schellinkje wilde spelen en diende er zich een mooi uitgebalanceerde set aan. Nu eens voerde hij, slechts gewapend met een akoestische gitaar, een ongelijke strijd met zijn demonen ('Is It Any Wonder' en 'Directionless'), dan weer ging hij met drie violen en een cello in de rug op zoek naar de kern van zijn peilloze tristesse ('So Slow'). Nog een andere keer greep hij, voor het eerst sinds de hoogdagen van The God Machine, terug naar een noisy rockgeluid om die weemoed te bezweren ('The River Song').
Precies die evenwichtsoefening maakte van dit optreden een nog allesomvattender ervaring dan alle voorgaande Sophia-concerten. Vooral toen Proper-Sheppard de verschillende muzikale facetten volop liet interfereren, deed zich een wonderbaarlijke clash van twee werelden voor. Zo trok 'Desert Song No. 2' zich op gang in de doemerige sfeer van een Tindersticks-ballad, waarna de episch aanzwellende strijkers een brug sloegen naar een fenomenale postrockachtige finale. Een oorverdovende stilte klonk op uit de zaal en hier en daar werd ternauwernood naar adem gehapt. Het scalpel waarmee Robin Proper-Sheppard nu al tien jaar lang zijn ziel dissecteert was, nimmer zo scherp.
Vincent Byloo, De Morgen, 17/11/2004


Review 3
België was het eerste land waar Sophia succes had en spilfiguur Robin Proper-Sheppard koos Brussel zelfs een tijdlang als uitvalsbasis. De band met de Belgische fans en ons land is stevig en daarom was dit een héél belangrijk optreden voor de band.
Paul Wallfisch, de zanger van het New Yorkse Botanica mocht een korte soloset doen nog vóór het eigenlijke voorprogramma. Speciaal voor dit optreden zong hij een versie van Jacques Brels Voir un ami pleurer.
The Album Leaf was de tweede in rij en speelde een uitmuntende, grotendeels instrumentale set met prachtige visuals. Volgende keer eens op eigen krachten in de AB alsjeblieft?
Na een korte onderbreking begon Sophia met twee nieuwe nummers, Airports en Wind in your sail, die terug te vinden zijn op Collections:one, de speciale verzamel-cd die uitgebracht werd om een deel van de extra kosten van deze tournee op te vangen. Die hebben vooral te maken met de toevoeging van een strijkerskwartet. Een goede investering want vooral stillere nummers als If only en So slow kregen door de strijkers een nog warmer en voller geluid.
Maar ook de hardere kant van Sophia kreeg een belangrijke plaats met beklijvende versies van ondermeer Everyday en het aan The God Machine, Robins vroegere band schatplichtige Desert song no.2. Op gitaar herkenden wij vanavond trouwens Adam Franklin, een jeugdheld van ons die in de vroege jaren negentig de gitaren liet gieren bij Swervedriver.
Bij het begin van de avond was Proper-Sheppards stem de zwakste schakel in het geheel, maar eens het ijs gebroken werd dit gauw rechtgezet. Deze man die in de pers vaak als een zielige depressieveling afgeschilderd wordt vertelde honderduit over de start van Sophia, het overlijden van zijn vriend en zijn avonturen in het Brusselse café Archiduc. Ondanks het uitdrukkelijk verbod van de AB organisatie kwam hij tot drie keer terug, ondermeer voor prachtige soloversies van Is it any wonder en Directionless.
Een breekbaar slot van een grootse avond. Dit was het beste optreden van Sophia dat ik zag in een reeks van twaalf. Need I say more?
KA, Goformusic.be


Review 4
Sophia is groot geworden, langzaam maar zeker. De Maffia bemoeit zich zelfs al met de verkoop van tickets op de zwarte markt. Zo werd mij € 5,- geboden voor een kaartje-op-overschot. Ik wist toch nog € 10,- uit de brand te slepen. Ja, ik ben werkelijk een keihard onderhandelaar.
De diverse voorprogramma's gingen grotendeels aan mij voorbij, wegens te laat. (Te lang op straat onderhandeld over de verkoop van een ticket op overschot). Meteen de hoofdbrok dus : een goedgeluimde Robin Proper-Sheppard, en een met String-ensemble uitgebreid Sophia, voor een volgelopen AB. Het optreden in Tongeren, vorige week, was naar verluidt minder geslaagd, maar vandaag waren de heren & dames duidelijk in bloedvorm. Hoogtepunten waren eerst Desert Song no. 2, en veel later in de set het evidente The River Song en het ruig gespeelde If a change is gonna come. Het geluid van Sophia anno 2004 herinnert bijwijlen aan dat van de late Swans (Ik hoop dat ik niemand beledig) : episch en met een tikje bombast - maar eindigen deed Robin in zijn eentje met solo/acoustische versies van Is It Any Wonder en So Slow, beiden van de debuut-plaat Fixed Water, zodat we uiteindelijk toch weer bij de sadcore van de begindagen eindigden.
Slowboy, www.slowboy.net


Review 4
Robin Proper-Sheppard est un des "songwriters" des plus doués de sa génération et un des personnages des plus attachants. En 1994 suite au décès inopiné du bassiste Jimmy Fernandez, Robin Propper-Sheppard met fin à son premier groupe - The God Machine. Un des groupes qui sortait au début des années nonante deux albums métal des plus remarqués par toutes les critiques. Suite à cet arrêt brutal, Robin Propper - Sheppard écrit quelques chansons en version acoustique qui seront très vite remarquées en Belgique. Et c'est le début d'une véritable amitié entre cet américain et la Belgique!

Le premier album "Fixed Water" est signé par Bang!. Et la Belgique,tant côté flamand que côté francophonne, tombe sous le charme de ces chansons sombres et tristes, remplies de spleen. 10 ans après, je le revoyais pour la 5ème fois en concert. Vu le quasi sold out de l'Ancienne Belgique, on se rend mieux compte de l'évolution du groupe, malgré déjà une dizaine de dates cette année en Belgique - presque toutes sold-out elles aussi.

Le groupe accompagné d'un quatuor à cordes pour l'occasion (c'est vraiment à la mode pour le moment) entre en scène à 10! sur le coup de 20H50. "Wind in your sail", "Fool" "Swept back" "If Only" sont enchaînés. On se regarde, c'est beau mais c'est pareil que sur l'album avec les violons itou! Heureusement "Desert song n°2" nous laisse entrevoir les cieux. Par la suite, le quatuor de gonzesses à cordes est renvoyé à ses notes, pour quelques chansons plus rock 'n'roll' Ah, çà fait du bien un peu de bruit.
En final, le quatuor de donzelles à cordes reviendra et c'est à ce moment que les choses deviennent enfin intéressantes. Le magnifique " River Song" soutenu par les violons en délire nous prend à la gorge. Et avec "If a change is gonna come" la magie s'installe et l'ombre de "The God Machine" plane dans la salle. Les rappels seront magnifiques. Robin nous interprétant ses premières chansons seul avec sa guitare acoustique. Ces rappels seront aussi des moments de grande communication entre lui et le public. Remerciant tour à tour, la Belqique qui lui a toujours fait confiance, le label Bang! et Studio Bussel. Il ironisera même sur cette étrange règle d'arrêter de faire de la musique à 22H30 à l'AB, alors que l'on peut y boire bien plus tard. Superbe vision de notre pays complétement surréaliste! On en redemande.
Francois, www.unedernierepourlaroute.com


Review 5
We vreesden het ergste toen Robin Proper-Sheppard zijn techniekers bij aanvang van het concert van Sophia in AB vorige week maandag de krachtterm "fuckheads" naar het hoofd slingerde. Ons RifRaf-interview met Proper-Sheppard, nu bijna een jaar geleden, verliep naar wens maar als hij bad vibes voelt, durven 's mans concerten wel eens tegenvallen.
Een solo-optreden van de man in de 4AD staat ons nog scherp voor de geest: "shut the fuck up, you there in the back" riep hij toen naar enkele luidruchtige luisteraars - die derde fles witte wijn moet de oorzaak zijn geweest.
Het optreden in AB waarbij Proper-Sheppard werd bijgestaan door zijn vaste bandleden en een strijkerskwartet bleek gelukkig meer dan zeer goed mee te vallen. Een perfecte doorsnede van de volledige back catalogue was het: twee songs van het in België opgenomen live-album 'De Nachten', tracks uit zijn debuutplaat 'Fixed Water' en opvolger 'The Infinite Circle en veel nummers uit het dit jaar verschenen 'People Are Like Seasons', een album dat Sophia dit jaar een stek op TW opleverde. Veel diepgaande slowcore en melancountry -tristesse en trage tempo's gaan hand in hand bij Sophia maar ook een handvol in-your-face-motherfuckers van songs.
Proper-Sheppard had er zin en bedankte het publiek meermaals voor de sleutelrol die België had gespeeld had in de carriëre van Sophia. Na de dood van bassist Jimmy Fernandez hield zijn vorige band The God Machine op te bestaan en Proper-Sheppard nam zich voor niet meer met zijn muziek naar buiten te komen. Tot hij intimistische thuisopnames liet horen aan een Belgische vriend -Proper-sheppard woonde toen in Brussel. Wat hij niet wist was dat die vriend toen voor Studio Brussel werkte en de opnames gingen een eigen leven leiden op de radiozender met niet onaangename gevolgen: Sophia kan inmiddels bogen op 3 studio-abums, een live-album en 'Collections:one', een rariteitenspecialeke met een beperkte oplage. Eén van de 3000 exemplaren ligt bij ons thuis.
Bram Vermeersch, bvm.skynetblogs.be

Review 6
Robin is een man naar mijn hart: zeer gemoedelijk en uiterst joviaal. Een Engelsman die eruit ziet als 13 in een dozijn, en dan toch weer niet. Gisterenavond in de AB (Ancien Belgique) kreeg hij het onvoorwaardelijk enthousiasme van een bijna uitverkochte zaal (goed voor 2000 man!). De Marokkanen die kaarten op straat verkochten, waren beter eens binnen gaan zien. Helaas kan je geen muntthee bestellen aan de toog.
De set die Sophia bracht was gelijkaardig aan die van enkele dagen voorheen (Gebaude 9 te Keulen 11/11/2004). Voor mij was het dan ook een aangename vorm van herkenning. Maar België, en Brussel in bijzonder, zijn hem genegen. 3 jaar geleden was het vallen of opstaan; ‘De Nachten’ hebben hem (en ons) gered! Sla die bijzondere CD onmiddellijk in.
Ik heb nadien mijn nummer 2471 van de op 3000 exemplaren uitgegeven “Collections : One” laten signeren en die krijgt een ereplaats. “Oh yeah, Köln was more rock’n’roll, but tonight was great” liet Robin zich nog ontvallen.
“Let’s not talk about alcohol consumption, let’s just drink” waren zijn niet mis te verstane woorden.
Of wat dacht je van “Every time I fall in love, I feel so depressed”. De muziek gaat door merg en been en laat diepe sporen na, maar heelt ongelooflijk goed. Met een echt stringkwartet kreeg de muziek nog een extra dimensie, ik kan het niet echt uitleggen, helaas.
Luc, lyramids-post.blogspot.com

Set list
Intro : Airports
Wind in your sail
Fool
Swept back
If Only
Desert song No. 2
Everyday
Oh my love
Holidays are nice
I Left You
Bad man
The river song
If a change is gonna come
---------------
So slow (Robin & strings, without the band)
The sea
----------------
Is it any wonder
---------------
Directionless