| Review
1 Sophia schittert voor bijna leeg Paradiso Ook de bezoekers voor wie Sophia vanavond 2e keus, kregen een schitterend concert voorgeschoteld.‘Hoeveel van jullie waren eigenlijk van plan om vanavond naar Radiohead te gaan?’ De zanger van Sophia kan er zelf ook om lachen dat hij voor een deel van het publiek tweede keus is. Gelukkig voor hem gaat het maar om een minderheid; op de vraag wie er echt voor Sophia kwam, klinkt de respons een stuk luider. Toch is het jammer dat Paradiso vanavond schandalig slecht gevuld is. Het podium is een stuk naar voren gehaald, er zijn stoeltjes neergezet en nog steeds voelt de zaal vanavond bijna leeg aan. En dat terwijl je als bezoeker voor een schappelijke prijs heel veel bandjes kon checken op zomaar een woensdagavond; het Zweedse Dungen in de bovenzaal, het last minute ingelaste voorprogramma van Radiohead Willy Mason, en na Sophia had je nog naar Architecture in Helsinki gekund. Ook het voorprogramma van Sophia is niet mis; Vitro uit Wales weet met liefst drie gitaristen nog steeds een helder en sprankelijk geluid te produceren, dat nog het meest weg heeft van Mogwai met een liedjesstructuur. Prachtig opgebouwde songs die uiteindelijk eindigen in een razende climax. Sophia draait volledig om zanger Robert Proper-Sheppard, maar kent verschillende live-gedaanten: solo, met een volledige rockband, of met een klein strijkorkest zoals hij een jaar geleden was te zien als voorprogramma van Mercury Rev. ‘Het dilemma van de fans’, noemt de man het zelf want iedereen heeft een andere voorkeur. De strijkers blijven vanavond thuis, maar verder worden de verschillende groepen fans wel op hun wenken bediend: de set kent zowel een solo-gedeelte als enkele nummers met voorprogramma Vito als begeleidingsband. Met enkel z’n gitaar weet de man de zaal – op enkele hardleerse barhangers – stil te krijgen met zijn mistroostige muziek; buiten vallen de mussen van het dak, binnen zie je de spreekwoordelijke blaadjes vallen. Maar voordat je compleet depressief wordt, weet Robert met een paar rake bindteksten weer een lach op je gezicht te krijgen. Over de vaderlijke adviezen van de veteraan aan het jonge onbezonnen voorprogramma over de geneugten van Amsterdam, over Live waar hij ooit akoestisch het voorprogramma voor mocht verzorgen – ‘they suck!’ – en over de mensen die wachten tot er gerockt gaat worden. ‘Almost finished with the acoustic thing; just hang on and smoke a spliff or something.’ Eerlijk gezegd waren die rockende nummers wel hetgeen waar ondergetekende het hardst op zat te wachten. Want hoe mooi I Left You en Swept Back ook zijn, juist de afwisseling met nummers als Desert Song #2 en If a Change Is Gonna Come… is wat Sophia zo goed maakt. Daarom is het jammer dat de verdeling een beetje scheef uitpakt; negen nummers solo tegen vier met rockband. Maar de ziedende uitvoeringen van Desert Song #2 en The River Song waren vanavond wel de beste die uw verslaggever ooit hoorde langskomen. En dat terwijl er eigenlijk een avondje Radiohead was gepland… Hans Vrijmoed, 12.05.2006, www.muziekagenda.nl Vito tour diary And so, to Amsterdam. A keynote gig for many reasons, not the least of which is a rendezvous with the Cardiff Mafia who have travelled over for Vito. At least that’s what they said when they were sat baking in the sun outside a coffee shop, making sure all the pretty boys/girls had been looked at sufficiently. Another big show for the Vito delivered with aplomb – easily as good as Hamburg even if the Paradiso is much bigger and the crowd a lot more dislocated from the stage. Everyone happy post-show and bizarrely enough, a few drinks are enjoyed by all. Vito Set list 1. Another trauma 2. I left you 3. Swept back 4. If only 5. So slow 6. Every day 7. Holidays are nice 8. Oh my love 9. The sea 10. Desert song no. 2 (*) 11. The river song (*) --------------------------- 12. Theme for the may queen no. 1 (oh yeah – alright) (*) 13. Rollin (*) (*) with Vito Photos by VITO       |