| Sophia - Feb. 25 '07: Effenaar, Eindhoven (NL), with Moss |
| Set
list Big City Rot Within without Swept back Where are you now? Pace Oh my love Birds Every day P1/P2 Lost Bastards Woman The sea ----------- Ship in the sand So Slow Desert Song No. 2 (aborted) Review 1 Inktzwarte avond in Eindhoven Een avond met de professionele droefsnoet Robin Proper-Sheppard staat nooit garant voor een lach op je gezicht. En dat moet je ook niet verwachten. De verwoestend mooie muziek van Sophia is gemaakt om badend in zelfmedelijden, liefdesverdriet of met een enorme kater tot je toe te nemen. Gelieve dan ook je verdriet in stilte weg te slikken wanneer je aan het luisteren bent. En daar ging het deze avond mis. Het begon nog wel zo hoopvol. Nieuwe Nederlandse belofte Moss mocht de avond openen met gloedvolle zomerliedjes in de schaduw met Byrds-achtige samenzang. Op een profesionele manier wist de band de stemproblemen van voorman Marien Dorleijn (ex-Caesar) te omzeilen. Afgezien van een sporadische noisewolk is er geen vuiltje aan de lucht. De donkere wolken pakken zich ook nog niet samen wanneer Sophia [foto] het podium betreedt. De band laat al een aantal jaar de beklemmende, akoestische muziek achter zich en focust zich meer op grootse rockliedjes zonder aan melancholie in te boeten. Ook vanavond komt het materiaal grotendeels van de laatste twee platen en de band is met drie gitaristen, drummer, bassist en toetsenist op volle oorlogssterkte. Proper-Sheppard heeft zelfs een laptop met samples voor zich staan. Hierbij negeert hij de titel van zijn laatste plaat Technology Won’t Save Us. Want wanneer hij zijn akoestische gitaar omgespt, zijn stem laat kraken door merg en been en de bandleden bijna onhoorbaar meespelen is Proper-Shepard op zijn best. Dat vindt het grootste gedeelte van het publiek ook, dat de keuvelende mensen met een luid “ssst” tot de orde roept. Wanneer een aantal grapjassen deze handeling overnemen en de sissende geluiden zich als een virus over het publiek verspreiden, is voor de frontman de maat vol. Geërgerd breekt hij een toegift af en spreekt het publiek toe zoals een leraar zijn klas kan toespreken. Zo moet dat deel van het publiek zich ook voelen, als een stelletje kinderachtige basisscholieren. Zeker wanneer een aantal hardleerse mensen doorgaan en de zanger uiteindelijk kwaad het podium verlaat. Het geheel roept plaatsvervangende schaamte op. Vooral ook omdat dit het laatste optreden van de tour is. Zo wordt het toch nog een inktzwarte zondagavond. Alleen heeft de muziek van Sophia hier niet toe bijgedragen. Tijs Heesterbeek, Kindamuzik.net Review 2  Roy Mevissen, Eindhovens Dagblad, 27.02.2007 Review 3 Sophia sterft een vroege dood in de Effenaar Zanger loopt boos weg Het is aan het Amsterdamse Moss om de avond te openen in de grote zaal van de Effenaar. Helaas voor het publiek meldt de zanger met een schorre stem dat hij niet bij machte is om al te veel vocaal geluid te produceren. Gelukkig weet de rest van de band de zang op te vangen, maar ze blijken helaas niet zo toonvast als Marien Dorleijn normaal gesproken is. Desondanks zetten ze een gedegen set neer van mooie popliedjes en pakkende deuntjes. Hun onlangs bij Excelsior Records uitgebrachte debuut album 'The Long Way Back' staat dan ook niet voor niets op 1 in de Plato Mania 30. Rond kwart over negen begint Sophia aan het optreden in de Effenaar. Zanger Robin Proper-Sheppard maakt wat grapjes over degene die de gitaar (blijkbaar) niet goed genoeg heeft gestemd, en opent vervolgens met ‘Big City Rot’. Hij lijkt vrij goed gehumeurd te zijn voor iemand die over het algemeen een nogal deprimerende blik in zijn ogen heeft. Emotionele liedjes worden afgewisseld met stevig gitaarwerk. Na het gevoelige nummer ‘Bastards’, besluit Proper-Sheppard om “nu ook maar een nummer over vrouwen” te laten horen, en laat hij zijn emotionele kant zien in ‘Woman’. Daarna verslapt de boel. De bassist is schijnbaar zijn eigen feestje aan het vieren, en ook een van de gitaristen staat zichtbaar verveeld op het podium. Na de uitvoering van ‘The Sea’ volgt een wel heel korte break. Het lijkt alsof de bandleden achter de coulissen tot vijftien hebben geteld, om daarna terug het podium op te komen. Aan het begin van de toegift vertelt de zanger dat ze één nummer niet zullen spelen: ‘The River Song’. Hij probeert het leuk te verpakken door iemand uit het publiek zogenaamd de schuld te geven. De eerste twee nummers van de toegift worden afgewerkt. Blijkbaar wordt er dan vanuit het publiek iets geroepen waar Proper-Sheppard niet van is gediend. Hij laat even duidelijk weten dat het maar afgelopen moet zijn met “die flauwe onzin”. Geïrriteerd begint hij aan ‘The Desert Song No. 2’. Maar na een paar akkoorden geeft hij er de brui aan. Hij trekt de kabel uit zijn gitaar en loopt weg. De overige bandleden staan even verbaasd naar elkaar te kijken en besluiten dan ook maar te vertrekken. Om niet meer terug te komen.. Niels Kastelijn, 3voor12.nl, 1.03.2007  Photos by Jolijn.net           Photos by Ronnie Heidanus, Kindamuzik.net    Photos by David Markus     Photos by Tania Tampieri                    |