Set
list
1.
Is It Any Wonder*
2. So Slow*
3. Are You Happy Now*
4. Another Friend*
5. The Death Of A Salesman*
6. Last Night I Had A Dream*
7. When You're Sad*
8. I Can't Believe The Things I Can't Believe*
9. Resisting
10. California
11. Oh My Love
12. The Desert Song No. 2
13. Darkness
14. The River Song
* 'Fixed Water' played front to back
Review 1
Sophia herneemt debuutplaat 'Fixed Water' op het Cactusfestival: Alleen
blij wanneer u verdrietig bent
Ook tijdens zijn slotdag kon Cactus weer met een exclusiviteit uitpakken.
Sophia besloot namelijk van zijn spot op het festival gebruik te maken
om zijn debuut-cd, het ruim twintig jaar oude Fixed Water, integraal
ten gehore te brengen. 'Dat wordt smullen', oordeelden de fans. En
ze kregen gelijk.
DA GIG: Sophia tijdens het Cactusfestival in het Minnewaterpark, Brugge
op 9/7.
IN EEN ZIN: Sophia toonde in Brugge dat ze, in haar huidige incarnatie,
zowel tot behoedzaamheid en subtiliteit als tot noisy erupties in
staat was
HOOGTEPUNTEN: So Slow, Are You Happy Now, The Death of a Salesman,
When You're Sad, California, Oh My Love, Darkness....
DIEPTEPUNTEN: geen.
QUOTE van Robin Proper-Sheppard: 'Ik hoorde dat ze ons bij Radio 1
een 'Belgische groep' noemen, terwijl ik hier al twee keer het land
ben uitgezet. Ik wil mijn Amerikaanse nationaliteit best ruilen voor
de Belgische, maar dan wil ik wél een volwaardige staatsburger worden.'
De Amerikaanse wereldburger Robin Proper-Sheppard is op Cactus al
jaren een graag geziene gast en dat geldt, bij uitbreiding, eigenlijk
voor het hele land. Met zijn band Sophia toerde hij de voorbije twee
jaar vooral ter promotie van zijn jongste cd As We Make Our Way (Unknown
Harbours), wat memorabele concerten opleverde in de Botanique, AB,
Handelsbeurs en op Pukkelpop. Omdat de meeste Belgische fans die shows
al hadden gezien, besloot de zanger in Brugge met iets speciaals uit
te pakken.
Fixed Water, het eerste teken van leven van Sophia, verscheen precies
21 jaar geleden, en blijft tot op heden een van de meest geliefde
platen van de groep. Niettemin getuigde het van lef uitgerekend dít
werkstuk in een zomerse festivalcontext op te delven, want het zet
niet meteen aan tot feesten. Integendeel: het staat vol donkere, elegische
slowcoresongs waarin dood, verlies, vergankelijkheid en sluimerende
depressies centraal staan.
Op Fixed Water likte Proper-Sheppard zijn wonden na de teloorgang
van zijn band The God Machine, toen bassist Jimmy Fernandez in 1994
plots werd geveld door een hersenbloeding. De zanger voelde zich geestelijk
verlamd door de tragische dood van zijn vriend, stapte zelfs tijdelijk
uit de muziek maar schreef uiteindelijk het trauma van zich af met
trage, introspectieve, voornamelijk akoestische liedjes voor wat oorspronkelijk
een soloproject moest worden.
Het even kwetsbare als wanhopige debuut van Sophia bracht bij het
publiek een gevoelige snaar aan het trillen en werd, ironisch genoeg,
succesrijker dan alles wat de zanger tot dan toe had uitgebracht.
Ook toen Sophia en echte band werd, bleven er altijd enkele nummers
uit Fixed Water op de setlist staan. Voor de integrale uitvoering
moesten we geduld oefenen tot op Cactus.
Let's bring on the sentiments', riep Robin Proper-Sheppard, vóór
zijn huidige kwintet zich behoedzaam vastbeet in onnoemelijk trieste
nummers als Is It Any Wonder en So Slow. Anno 2017 is Sophia een groep
die zowel tot subtiliteit als tot noisy erupties in staat is, en daardoor
klonk het materiaal ietwat anders dan twee decennia geleden. 'I like
this version', meldde de zanger over Another Friend. 'Ik merk nu dat
er eigenlijk een popsong achter verborgen zit.' Er werd devoot geluisterd,
ook al geurden zinnen als 'I'm only happy when you're sad' of 'Death
comes so slow when it's all you want / And it takes the ones who don't'
eerder naar chrysanten dan naar jasmijn.
Are You Happy Now? leunde aan bij de countryrock van Neil Young en
de druilerige teneur werd aangehouden met het afgekloven The Death
of a Salesman. Ook in het slepende Last Night I Had A Dream werden
accenten verlegd en voelde je dat de tijd intussen zijn werk had gedaan.
'Ik bedank Cactus uit de grond van mijn hart dat we deze plaat hier
mochten spelen', aldus Proper-Sheppard. 'Ik kon me er geen betere
plek voor indenken'.
Het tweede deel van de set, dat werd ingezet met Resisting, klonk
aanmerkelijk gespierder. California was veerkrachtig, maar vertoonde
een cynisch randje, de radiohit Oh My Love dreef het tempo even op
en in Desert Song No. 2 ging een minimalistische piano in de clinch
met grofkorrelige postrockgitaren.
In het op een granieten geluidsmuur balancerende Darkness kreeg de
volumeknop resoluut een draai naar rechts en met het verschroeiende
The River Song trok Sophia een streep onder een intens optreden dat
voor de rest van de dag hard bleef nazinderen. Die stekels -en het
niet altijd even welriekende aroma van het Minnewater- nemen we er
met plezier bij.
Dirk Steenhaut, 10/07/2017, Focus Knack
Review 2
Geef toe; als je bands als Local Natives en Sophia kunt programmeren
voor het avondeten, zit je met een luxeprobleem. Cactusfestival had
net dat voor op zondag want hun programmatie liep zo over van het
talent dat eerdergenoemde bands het in de volle zon moesten doen.
Vooral voor Sophia, toch een duyster.-favoriet, leek dat ons een moeilijk
tijdslot. Maar lees vooral verder, dan merkt u vanzelf dat alles uiteindelijk
helemaal goed kwam.
...
Maar goed, genoeg gekwakkeld, dachten wij. De zon verloor wat van
zijn warmte en de planchée voor het podium stond voor Sophia
mooi gevuld. Robin Proper-Sheppard was extreem goedgeluimd en had
er immens veel zin in. Hij vertoonde zelfs tekens van enthousiasme,
iets wat we van de notoire zwartkijker en zanger van onze donkerste
gedachten niet meteen verwacht hadden. Hij had rond zich wat Belgische
artiesten verzameld; gitaar, bas en synth werden verzorgd door de
heren van Hypochristmutreefuzz. Voor een keer hielden ze zich wat
in. Proper-Sheppard was zo blij om terug te zijn dat het publiek een
absolute exclusiviteit voorgeschoteld kreeg want Sophia speelde in
Brugge zijn debuutalbum 'Fixed Water' in-te-graal. Het album kreeg
wat herwerkte arrangementen en de stem van Robin klonk natuurlijk
niet meer zo jong maar wauw, wat een ervaring. Gezamenlijk huilen,
dat was het. Huilen om de schoonheid, het moment, de herinneringen...
Vanalles. Maar huilen was het. Vooral bij het volledig akoestisch
gebrachte sleutelnummer 'The Death of a Salesman' over de dood van
Jimmy Fernandez, bassist van The God Machine, de vorige band van Proper-Sheppard
en een prachtig herwerkt 'When You're Sad'. Na het - korte - album
kregen we nog wat nieuwer werk en natuurlijk 'Oh My Love', de enige
'hit' die Sophia ooit had, maar het voelde allemaal als een toegift
op wat al gepasseerd was. Een optreden om nooit te vergeten, sowieso.
Pieter D'Hooghe, 11/07/2017, newsmonkey.be
Review 3
Sophia: een weinig opbeurende parel
Mogen we beginnen met een korte transcriptie van een sms-gesprek?
- Hij: “Sophia?”
- Wij: “Absoluut. Briljant!”
- Hij: “Echt? Geen zonneslag?”
- Wij: “Ik vind het echt goed.”
- Hij: “Straf, mijn frieten smaken nog beter.”
Om maar te zeggen, Sophia deelde Cactus gisterenavond in twee. Globetrotter
en ex-inwoner van Brussel Robin Proper Sheppard besloot te starten
met Fixed Water, Sophia’s debuutplaat uit 1996 die ze integraal speelden.
Niet tot ieders jolijt, wel tot de onze: Fixed Water is een parel,
maar verre van een opbeurende. “Klaar voor droevige muziek?”, vroeg
Sheppard. Is It Any Wonder zette de toon en dompelde Cactus onder
in tristesse, Another Friend raasde ziedend voorbij. “Ik denk dat
die vorige een popsong was, niet? Sad as fuck, maar een popsong.”
Jammer voor de fans, goed voor de dagtoeristen: Fixed Water telt maar
acht songs. Een halflege wei kreeg dus nog een greep uit ouder werk
en nieuw album As We Make Our Way te horen. Resisting en Darkness
(Another Shade In Your Black) draaiden furieus de knoppen open – het
meisje naast ons schrok plots wakker –, California kabbelde dan weer
op z’n dooie gemakje voorbij. All My Love – “de enige hit die we ooit
hebben gehad”, snoof Sheppard – lokte de teleurgestelde helft van
het publiek niet terug, maar bleek live een klein kunstwerk. Zet die
gerust in de lange lijst van bloedmooie songs met Sophia’s hart op
de tong. “I’m only happy when you’re sad”, zong Sheppard nog in When
You’re Dead. Helaas, hij smeerde ons een dikke grijns aan. Een koppige,
moedige set. Maar denk er vooral het uwe van.
Dennis Van Goethem, 10/07/2017, Het Nieuwsblad
Photos by Inge Kinnet
Photos by Bert Savels
|