| Sophia - 22/11/17: Wilde Westen, Kortrijk (BE), with Low Land Home |
| Set
list I Left You So Slow Last Night I Had A Dream Within Without Resisting St. Tropez / The Hustle California The Desert Song no. 2 Darkness (Another Shade In Your Black) Ship In The Sand Bastards It's Easy To Be Lonely ---------- There Are No Goodbyes Oh My Love The River Song Review Sophia, big in Belgium (eigenlijk overal big in Europa), moet niet veel meer doen dan gewoon zichzelf zijn. Een trouwe horde fans, en een band met zo’n handelsmerk dat je op voorhand weet dat ze nooit zal ontgoochelen. Wel één die weigert om op automatische piloot te spelen. Het mooiste bewijs werd afgelopen zomer getoond door op het Cactusfestival voor een uitverkochte weide de volledige playlist van hun debuut Fixed Water te spelen. Je moet maar durven! Een carrière van meer dan twintig jaar achter de rug, maar toch hebben we niet kunnen bijhouden hoeveel keer frontman Robin Proper-Sheppard het in Kortrijk had over het feit dat deze line-up zijn “greatest fucking band” is waarmee hij ooit speelde. Op drummer Jeff Townsin na, is Sophia onderwijl een zo goed als Belgische band geworden. Sander Verstraete op bas, Bert Vliegen achter de piano en gitaar en maestro (zoals Robin hemzelf noemt) Jesse Maes. Tot dusver kan hij de namen niet uitspreken van deze Vlaamse mannen, maar het respect druipt er van af. En dat is absoluut gegrond, Sophia toonde zich immers na anderhalf uur dat ze op de top van hun kunnen zijn. Robin Proper-Sheppard, na al die jaren nog steeds onze lievelingstroubadour begon meteen met I Left You. De titel alleen zegt genoeg, muziek die tranen in je ogen opwekt, en gebracht met de grootste bravoure. De Amerikaan gaf een wat losse indruk, maar het zou meer worden dan een gezellig onderonsje, eerder een explosief samenzijn. So Slow volgde, en we zagen onmiddellijk Jesse al zijn duivels ontbinden. Opletten wat je doet Robin, want deze Vlaming heeft je gisteren net niet naar huis gespeeld! Wat een eenzame klasse! Met deze band heeft Robin een tweede adem gevonden en hij vindt zichzelf opnieuw uit door oude favorieten een nieuw jasje te geven, zo vindt hij zelf Last Night I Had A Dream met het huidige arrangement beter dan het origineel. Wie zijn wij om de meester tegen te spreken… Met Within Without (uit The Infinite Circle) werd nog een oudje gebracht, een aanloop voor het altijd machtige Resisting waarmee Sophia altijd een beetje shoegaze wordt en herinneringen oproept aan (hoe kan het ook anders) The God Machine. Na de twee meest poppy songs (St. Tropez/The Hustle en California) uit hun laatste meesterwerk As We Make Our Way (Unknown Harbours) (een plaat over letterlijk geen huis hebben), was het tijd voor een staaltje harder werk. Wie de band volgt, en dat zijn er heel wat, weet het natuurlijk. Via de sociale media had Sophia onlangs The Live Recordings samengesteld. De naam legt alles uit, maar ook zeer gelimiteerd en het zal waarschijnlijk wel een hele hoop vingernagels hebben gekost, maar de fysieke dragers ervan zijn al volledig uitverkocht. Robin vertelde dat een goede vriend hem bijna beval om er zowel Desert Song N°2 als Darkness (Another Shade In Your Back) op te zetten. Gecontroleerde, sublieme noise. Na Ship In The Sands, nog tijd voor twee hoogvliegers, niet dat er in Kortrijk laagvliegers waren. Bastards, dat volgens Robin dankzij de noisy input alweer beter is dan de originele versie en het immer hartbrekende It’s Easy To Be Lonely. Gek hoe 80 minuten zo voorbij kunnen vliegen… Tijd voor de bisronde, en alweer een nieuw begin voor Robin. De frontman vertelde hoe hij drie jaar geleden in dezelfde zaal voor het eerst geprobeerd had om There Are No Goodbyes te brengen. Toen was het door de emoties pijnlijk, nu leek het een catharsis. Robin grapte dat er deze avond voor een keer geen River Song zou gespeeld worden. Natuurlijk, wel maar er was een klein “probleempje”. Technisch bekeken had Sophia nog vijf minuten speeltijd. “Kunnen we nooit voor elkaar krijgen op die tijd. Geen nood als je tijdens het midden van de song ervan door bent, maar niet vergeten dat je dan het beste stuk gaat missen. Laat die trein maar zitten, en ga te voet naar Antwerpen of Gent”, aldus Robin. Niemand die de zaal verliet, alleen open monden van verbazing. Sophia heeft het nog maar eens geklaard. Nog altijd aan de top, en zo goed als aan de hemel. Didier Becu, http://luminousdash.com  Photo by Antony Dewaele  Photo by Kevin P.  Photo by Ruben Mayeur  Photo by |