| Sophia (Robin solo) - 04.07.2021: Duyster presenteert @ De Zwerver, Leffinge (BE) (Robin solo) |
| Set
list (afternoon set) I Left You Swept Back So Slow If Only Ship In The Sand Last Night I Had A Dream I Can't Believe The Things I Can't Believe Another Trauma River Song Directionless Set list (evening set) So Slow If Only Ship In The Sand Death Of A Salesman Lost I Left You Bastards If A Change Is Gonna Come There Are No Goodbyes Another Trauma ------ Is It Any Wonder Review Duyster presenteert Sophia (solo) en meer - De wereld is om zeep, zei hij lachend In de herfst van 2020 mocht het radio-programma Duyster ons na een hiatus van vijf jaar weer instoppen op zondagavond. Het ingetogen feestje zou vier maand duren en in schoonheid definitief inslapen na een corona-proof concertavond in De Zwerver. Een paar virusgolven hielden die concerten in de kast, maar intussen gaat Duyster wel gewoon verder op Studio Brussel. Een mens zou voor minder verward raken, maar in Leffinge viel alles mooi in de plooien. En dat betekende voor de aanwezige artiesten en fans veel. Heel veel. De rit door de polders, langs de vaart, deed ons even wegdromen naar Leffingeleuren, het sympathieke nazomerfestival waar Duyster al twee keer de dorpskerk mocht inpalmen. Maar dit keer geen legendarisch wafelkraam noch garnaalkrokettenhemel Lenny Crevettes in de Dorpsstraat. Op een handvol Sophia-fans na, die zich in het restaurant naast De Zwerver laafden aan de eerste mosselen met look en room van het seizoen, was het polderdorp vooral peis en vree. De affiche van Eppo Janssen en Ayco Duyster sloot naadloos bij die sfeer aan. Robin Proper-Sheppard was uit Berlijn overgekomen voor deze twee shows - er was een matinee en een avondeditie - maar eerst zette Ayco Duyster graag twee Belgische artiesten in de spotlight. Camille Camille mocht de spits afbijten en bleek algauw liever die spotlights op het publiek te hebben dan op het podium. De jonge Brusselse singer-songwriter, die in 2019 de laatste ronde van 'De Nieuwe Lichting' haalde, kreeg met ontwapenende songs de zaal een halfuur lang muisstil. De melancholische sound zweefde (dat mag je haast letterlijk nemen) van Chantal Acda naar Sharon Van Etten en terug, maar ze klonk vooral als Camille Camille. Heerlijke kennismaking met een veelbelovende artieste die collega (ma) al maandenlang terecht met de wereld wil delen. Na het meisje-met-de-gitaar kon het contrast haast niet groter zijn. Het zevenkoppige Ansatz Der Machine vulde niet alleen het hele podium, de songs met ontelbare zijpaadjes legden subtiel laagje na laagje over Leffinge, sfeervol als Múm, minutieus volgestouwd als pakweg Arcade Fire. De band bouwde de set vooral op rond het vorig jaar verschenen album ‘Burial Songs’ maar we werden helemaal van onze klapstoel geblazen door de finale tien minuten van de set. Ansatz-mastermind Mathijs Bertel verklapte achteraf dat ze die nieuwe song binnenkort gaan opnemen. Wij hebben alvast een verzoekje voor een afsluiter van Duyster, op een zondag in het najaar. Ook voor Sophia waren de twee shows de eerste live optredens in lange tijd. Maar het openingstrio So Slow, If Only en Ship In The Sand volstond om die hele coronaperiode uit het geheugen te wissen. Of toch niet helemaal, want Robin Proper-Sheppard zou er meermaals naar verwijzen, zo ook tijdens Lost dat hij opdroeg aan een Noord-Macedonische vriendin die haar vader verloor omdat hij in een met coronapatiënten gevulde kliniek niet tijdig kon worden behandeld. Ter intro van Death Of A Salesman - één van onze favorieten uit het debuut ‘Fixed Water’ - vatte hij de toestand van de wereld op zijn eigen manier samen: “The world is fucked, but I say that with a smile”. Als vanouds wisselde Proper-Sheppard de tristessa van zijn songs af met relativerende bindteksten. Zo kwamen we te weten dat Bastards het favoriete nummer was van zijn moeder (“Geen grap!”, voegde hij er bevestigend aan toe) of dat überfan Jean-Paul de band wellicht al meer dan vijfentwintig keer zag (“Is het niet? [vanuit de zaal:] Nee, meer dan honderd keer”). Vorig jaar bracht Sophia de prima plaat ‘Holding On / Letting Go’ uit, maar die bleef volledig in de kast. Proper-Sheppard vond dat de songs van die plaat het verdienen om eerst gehoord te worden met de voltallige band. Dus plukte hij lukraak uit het intussen vijfentwintig jaar dikke oeuvre. Na het iets rumoeriger If A Change Is Gonna Come vond hij dat de avond vooral rustig mocht zijn. Er werd dan ook ingetogen afgesloten met There Are No Goodbyes en Another Trauma (“Een goede, vergeten song”). Je kon nog steeds een vaccinatienaald horen vallen in de zaal. Sophia genoot van De Zwerver en De Zwerver genoot van Sophia. Dus was het tijd voor het eerste bisnummer van 2021. Er werd luidop getwijfeld tussen Directionless en Is It Any Wonder. Heimelijk wilden we graag dat eerste nummer, omdat dit ergens in een vorige eeuw het allereerste liedje was tijdens ons allereerste Belgische optreden van Sophia (Nijdrop! Opwijk!), maar een stem in het publiek besliste er anders over. Desalniettemin mijmerden we voldaan nog even na op het terras van De Zwerver over deze prachtige avond. Party like it’s 2019. Bijna toch. Voor wie er niet bij kon zijn, op 11 september staat Sophia in de Botanique. Christophe Demunter, 6/07/2021, daMusic.be Photo by Bas Barbier  Photo by Bart Vermandere  |