| Review 1
Last night Sophia kicked off the European tour for a sold out
Botanique (capacity of 700) in Brussels. Contrary to the try-out gig
the night before in Evreux, the band could count on a very attentive
and silent crowd. At times the crowd was so silent you could even
hear the air conditioning. After his usual "well hello",
Robin explained that he had cut the top of his finger on his razor
while preparing to get on stage and that it was really painful: "I'm
really hurting here for you guys!". This might have been an excellent
introduction to play the recently composed 'Razor blades', but instead
the band started with 'The sea'. The powerful version of the song
made it clear that we were going to see a hard rocking band. Producing
more noise than Sophia ever did before, they gave songs like 'Desert
song no 2' and 'Every day' a much harder treatment than on the album.
While Robin expressed concerns about alienating fans with those harder
songs, it proved to be an unnecessary concern as these songs got the
loudest cheers form the crowd. But the slower ones like 'I left you'
and 'So slow' got nice welcome cheers too. The first part of the gig
ended with a searing version of 'If a change is gonna come'. The first
round of encores brought us some crowd pleasing classics: 'So slow'
and the inevitable 'River Song'. After this Robin came back for a
solo rendition of "Another trauma". This little acoustic
gem got the crowd completely silent once again.
Overall this was a pretty great concert. While at times the band seemed
a bit hesitant and still looking for the right gear, they gave an
excellent performance for a first live date. Special mentions go to
Adam Franklin (ex-Swervedriver) who managed to slip in some of his
trademark guitar playing and Will Foster who adds an extra dimension
to Sophia with his piano parts. Once the band gets up to full speed
they will no doubt blow your socks off. Go see them!
Wouter Berteloot for Sophiamusic.net
Review 2
En période de rodage...
Voir Sophia une veille de la Saint-Valentin. Se faire bercer par leurs
douces mélodies, si tendres… Un rêve, n'est ce
pas ? En première partie, Gamine, une chanteuse des pays de
l'Est, interprète au premier degré, des titres tels
que 'It is so beautiful to be married'. Influencée par les
romans Harlequin, elle nous remet directement les pieds sur terre…
En effet, même si les critiques (des magazines commerciaux)
sont dithyrambiques, je n'aime pas vraiment le nouvel album de Sophia.
Il ne possède ni le désespoir de son premier opus, ni
la plénitude du second, mais reprend plutôt tous les
ingrédients pour en faire un panachage. Résultat des
courses, le soufflet retombe rapidement à plat. Bref, Sophia
avait fort à faire sur scène, vendredi dernier, pour
me convaincre. Et il faut avouer que sa mission n'a été
qu'à moitié remplie. Robin est en effet un vrai showman,
qui interagit avec son public, après nous avoir fait croire
que les membres du groupe se promènent nus dans les couloirs
des hôtels. Il nous propose même de les louer pour n'importe
quel Bar Mitzvah, d'ici 10 ans (NDR : et là, je ne peux qu'applaudir
sa lucidité). Pourtant, il y eut de réels moments de
grâce ; et en particulier au début de son répertoire
: « So slow », « Are you happy now », «
River song » (d' « Infinite circle ») ; mais aussi
de longs moments d'ennui. Et en particulier après le single
« Oh my love », lorsqu'il s'est mis à interpréter
trois chansons du nouvel album. Robin nous explique au cours du concert
qu'il s'agissait du premier concert de leur tournée et que
la formation rodait la set list. Peut-être seront ils parfaits
le 3 juillet a Werchter ? Et oui, la nouvelle vient de tomber…
Lina, Musiczine.net, 13/02/2004
Setlist
1. The sea
2. If only
3. Fool
4. Are you happy now
5. Ship in the sand
6. Desert song no. 2
7. Every day
8. Oh my love
9. Swept back
10. Woman
11. I left you
12. Swore to myself
13. If a change is gonna come
--------------
14. So slow
15. The river song
--------------
16. Another trauma
Review 2
Een louterende confrontatie
Dat Robin Proper-Sheppard precies Brussel uitkiest om zijn Europese
tournee af te trappen, wekt al lang geen verbazing meer. De stad is
als een tweede thuis voor de Amerikaanse zanger-liedjesschrijver.
Hier heeft men hem bovendien het hardst gesteund sinds hij in 1996
besliste om na het tragische einde van The God Machine solo als Sophia
verder te gaan. Die beslissing werkt nog steeds louterend. 's Mans
studioalbums - 'Fixed Water' (1996), 'The Infinite Circle' (1998),
'People Are Like Seasons' (2004) - zijn immers steevast gevuld met
erg persoonlijke en confronterende composities. Het maakt van zijn
concerten een introspectieve gebeurtenis waarin inlevingsvermogen
een belangrijke rol speelt, want ook live gaat Proper-Sheppard de
bijwijlen erg pijnlijke confrontatie met zichzelf nooit uit de weg.
De set die Sophia in de Botanique speelde, bestond voor de helft uit
nummers van de nieuwe cd, waarop de zanger de dood van zijn moeder
verwerkt.
Dat zijn avond op een vrij pijnlijke manier was ingezet, had evenwel
niets met zijn geestestoestand te maken. Proper-Sheppard had op deze
vrijdag de dertiende een van zijn vingertoppen gesneden aan een scheermesje
wat gitaar spelen er niet op vergemakkelijkte. Het voorval belette
hem echter niet om, pretentieloos als hij is, vooraf zelf zijn gitaar
te stemmen en zich tijdens het concert aan het wildere gitaarwerk
te wagen. Hij verkeerde daarvoor in goed gezelschap. Tijdens de eerste
helft van de set viel vooral het begeleidende toetsenwerk van Will
Foster op. In het tweede deel kwam de voormalige Swervedriver-gitarist
Adam Franklin ruimschoots aan zijn trekken. Het viel op hoe warm de
nieuwe, luidere nummers door het publiek onthaald werden. Proper-Sheppard
zei alvorens 'Desert Song No. 2' in te zetten dat hij zich ook weleens
als Jimi Hendrix, Thurston Moore (Sonic Youth) of Page Hamilton (Helmet)
wilde voelen. Maar anders dan zijn voorbeelden klonk Sophia's sound
altijd open en helder, ook omdat de melancholische stem
van de zanger gepast centraal in de mix zat. In nummers als 'The Sea'
en 'Oh My Love' werd de spanning systematisch opgevoerd zodat de luisteraar
de indruk kreeg in een draaikolk te zijn beland die mantra-gewijs
herhaald werd tot er een milde vorm van catharsis optrad.
De vijfkoppige band speelde bovendien zonder setlist. Zo kon Proper-Sheppard
het ingetogen 'Ship In The Sand' opdragen aan het koppel dat het nummer
als openingsdans op hun trouwfeest gebruikt had. Oldies but goodies
'So Slow' en 'River Song' doken pas op tijdens de eerste bisronde
in een gedreven groepsvertolking. Daarna kwam de zanger nog een keer
terug voor een indringende, akoestische soloversie van 'Another Trauma',
dat ook 'People Are Like Seasons' afsluit. In tegenstelling tot wat
de titel doet vermoeden is dit een erg hoopvol nummer, waarin Proper-Sheppard
afscheid neemt van alweer een ander trauma en belooft om morgen met
verse moed opnieuw te beginnen. 'Life's a bitch, and then you die',
de nogal radicale kernzin van 'If a Change Is Gonna Come_', het laatste
nummer van de reguliere set, werd zo meteen tot ware proporties herleidt.
Tom Peeters (De Financieel Economische Tijd, 16/02/2004)
|